این فیلم، جنجالی در دنیای سینمای ایران به راه انداخته است.
فیلمی که بخشی از پشت پرده سینما در ایران را روایت میکند.
به دور از همه این جنجالها، فیلم «وقتی همه خوابیم» به اعتقاد من آغاز «خود انتقادی» سینمای ایران با انگیزه «انتقامجویی» است.
اگر این انگیزه را نادیده بگیریم، «وقتی همه خوابیم» را باید آغاز ظهور و بروز مدرنیسم در سینمای ایران دانست.
این فیلم هرچند شتابزده و جانبدارانه به روایت بخشی از زد و بندهای سینمای ایران میپردازد، اما نباید فراموش کرد که «خود انتقادی» همان بخش مغفول مانده مدرنیسم در سینمای ایران است که پیش از این فیلم، کمتر کارگردانی به این جسارت به آن پرداخته است.
سینمای ایران سالهاست که منتقد «هر آنچه سخت و استوار» در جامعه ایران است، اما خود همچنان به این «هر آنچه سخت و استوار» در درون خود سخت پایبند است.
0 نظر:
ارسال یک نظر