وقتی منبع خبر درگذشت «فری کثیف» تمیز نباشد

نت‌بازی معطوف به روزنامه‌نگاری شهروندی، آفاتی دارد که شایعه‌ مرگ «فری کثیف» یکی از همین آفات است.

از میان هزاران «روزنامه‌نگار شهروندی» که در نت هستند، به اندازه انگشتان دو دست هم کسی به خود زحمت نداد (اگر در ایران و البته تهران زندگی می‌کند) به بهانه یک پرس سیب‌زمینی، سری به میدان نیلوفر بزند و صحت و سقم این شایعه را جویا شود.

شایعه سه خطی درگذشت «فری کثیف» چهار روز پیش در بالاترین (+) پخش شد و تاکنون حدود ۹ هزار بازدید کننده داشته است.

این خبر آن‌طور که کاربران بالاترین گفته‌اند، ابتدا در شبکه‌های اجتماعی فرندفید و توییتر پخش شد و بعد از مدتی از بالاترین و فیس‌بوک و برخی وبلاگ‌ها (+) و سایت‌های خبری (+) سر در آورد.

شهرت «فری کثیف» کمتر از «ممد اناری» سلطان انار ایران نبوده و نیست. مرگ «ممد اناری» در زمانی رخ داد که نه از قدرت کنونی شبکه‌های اجتماعی خبری بود و نه از نت‌بازی معطوف به روزنامه‌نگاری شهروندی.

خبر درگذشت «ممد اناری»، شهریور سال ۱۳۸۵ در گزارش کوتاهی در روزنامه شرق منتشر شد، اما با گذشت بیش از چهار روز از شایعه مرگ «فری کثیف»، رسانه‌های رسمی این شایعه را نه تکذیب و نه تائید نکرده‌اند یا اگر هم کرده‌اند من ندیده‌ایم.

دو ماه پیش از این نیز شایعه مرگ حسن شماعی‌زاده در بالاترین (+) پخش شد که چند ساعت بعد تکذیب شد.

شایعه مرگ شماعی‌زاده در ساعتی منتشر شد که این خواننده در خانه خود (آمریکا) در خواب خوش صبحگاهی بود و طبیعتن نمی‌شد برای صحت و سقم این شایعه پنج صبح به خانه‌اش تلفن زد و از او پرسید: «آقای شماعی‌زاده شما زنده‌اید؟»

اما شایعه مرگ «فری کثیف» که این‌طور نیست. او پایین‌تر از میدان نیلوفر شهر تهران، مغازه‌ای دارد که بیشتر انتشار دهندگان این شایعه دست‌کم یک بار استیک ‌آن را خورده‌اند.

روزگاری در نبود اینترنت، ماهواره، تلفن همراه، شبکه اجتماعی و هزار راه ارتباطی دیگر، شایعه با مصیبت انتشار می‌یافت  و تکذیب آن مصیبت‌بار تر بود.

حالا که همه این وسایل در اختیار است چرا تکذیب شایعه درگذشت «فری کثیف» در همین بالاترین کمتر از ۱۹۰ بازدید کننده دارد؟ (+)

جوگیر شدن اصلن چیز خوبی نیست، به خصوص برای ما ایرانی‌ها که خدای جو هستیم. در این یک‌سال گذشته ده‌‌ها شایعه ساخته و پرداخته شد که بعد‌ از مدتی برخی از این شایعه‌ها به عنوان «خبر» به خورد مخاطبان داده شد، بدون آنکه خبرنگار و رسانه مستقل و تیزبینی صحت و سقم آنها را بررسی کرده باشد.

شایعه گسترده مرگ «فری کثیف» معلوم می‌کند که یک جای کار فضای مجازی ما فارسی‌زبان‌ها اشکال دارد. هرچند این فضای مجازی نسبت به سا‌ل‌های گذشته هوشیارتر شده است، اما همچنان از داشتن حساسیت خبری رنج می‌برد.

گمان می‌کنم در کنار فعالیت شبکه اجتماعی مشهوری همچون بالاترین، دنباله، سبزلینک، فیس‌بوک، تویتتر و فرندفید و گودر باید رسانه‌ای با رویکردی کاملن حرفه‌‌ای به بررسی مجموعه اخبار، گزارش‌ها و شایعاتی بپردازد که در فضای مجازی جریان‌ساز می‌شوند.

نت‌بازی، گودرچرخی و بالاترین بازی خوب است، جلوی شایعه را هم نمی‌توان در فضای مجازی گرفت، اما دست‌کم می‌توان دایره اثرگذاری آن را با بالا بردن حساسیت‌های خبری مخاطبان و نت‌بازان کم کرد.

Balatarin Donbaleh Mohandes Delicious Digg Stumbleupon Furl Friendfeed Twitter Facebook Greader Addthis to other Subscribe to Feed

وبلاگ‌ها

دنبال کننده ها

کتاب‌ها

  • مائو داستان ناشناخته/ جان هالیدی/ ثالث
  • جدال قدیم و جدید/ جواد طباطبایی/ ثالث
  • سرزمین‌های شبح‌زده/ تینا روزنبرگ/ ثالث
  • تجدد بومی/ محمد توکلی طرقی/ تاریخ ایران
  • مکتب در فرایند تکامل/ حسین مدرسی/ کویر
  • گذار از مدرنیته؟/ شاهرخ حقیقی/ نشر آگاه
  • روح پراگ/ ایوان کلیما/ نشر آگه

فیلم‌ها

  • آغوش‌های شکسته/ کارگردان: پدرو آلمادوآر
  • شاترآیلند/ کارگردان: مارتین اسکورسیزی
  • کتاب الی/ کارگردان: آلبرت و آلن هیوز
  • آواتار/ کارگردان: جیمز کامرون
  • نه (9)/ کارگردان: باب مارشال
  • زیرزمین/ کارگردان؛ امیر کاستاریکا
  • خانه خنجر‌های پران/ کارگردان؛ ژانگ ئیمو
  • نفرین گل طلائی/ کارگردان؛ ژانگ ئیمو
  • بدرود محبوب ابدی من/ کارگردان؛ چن کایگه
  • سفر گروه موسیقی/ کارگردان؛اران کولیرین
  • شاخ به شاخ/ کارگردان؛ فاتح آکین
  • پیر پسر/ کارگردان؛ چن ووک پارک
  • ممنتو/ کارگردان؛ کریستوفر نولان
  • دوشنبه‌ها زیر آفتاب/ کارگردان؛فرناندو آرانوا
  • والس با بشیر/ کارگردان؛آری فولمن
  • کتاب‌خوان/ کارگردان؛استفن دالدری