حمله اتمی به ایران؟ به حق چیزهای نشنیده

چه خبر است؟ نظام مقدس بعد از اعلام استراتژی هسته‌ای جدید آمریکا، داد و هوار به راه انداخته که اگر جنگ شود، می‌کشد، می‌گیرد و دنیا را به آتش می‌کشد.

استراتژی جدید آمریکا که چیز جدیدی علیه ایران ندارد، نه تهدید جدیدی است و نه ارعاب جدیدی. آمریکا پس از سال‌ها تصمیم گرفته که از سلاح اتمی استفاده نکند؛ به غیر از مورد ایران و کره‌شمالی.

این استراتژی قبلن همه‌ کشور‌های یاغی و مهاجم را در بر می‌گرفت، حالا به دو کشور محدود شده است. اگر قرار بر قیل و قال و داد و هوار باشد، آن بخش از این استراتژی باید برجسته شود که مربوط به خودداری آمریکا از حمله اتمی به کشور‌های یاغی است، نه ماندن دوباره ایران و کره‌شمالی در این فهرست.

از شاخ و شانه کشیدن هفته گذشته احمدی‌نژاد بگیرید تا تهدید فیروزآبادی مبنی بر پودر کردن سربازان آمریکا در صورت حمله و این آخری تقاضای علی خامنه‌ای از جهان برای بی‌تفاوت نماندن در برابر این تهدید هسته‌ای، نشان می‌دهد که نظام مقدس بدنبال شلوغ‌کاری است.

به عبارتی دنبال دعواست، می‌خواهد فضا را متشنج کند، بدنبال تشویش اذهان عمومی و اقدام علیه امنیت جهانی! است.

تا آنجا که رسانه‌ها گزارش کرده‌اند، قراری بر حمله نیست، نه آمریکا و نه اسرائیل. حالا آقایان در این دو هفته‌ای شروع کرده‌اند به داد و هوار کردن که اگر علیه ما جنگ شود چنین می‌کنیم و چنان خواهد شد.

راستش تمام این حرف‌ها و تهدید‌ها، خیمه شب‌بازی است. چرا؟

یادتان هست که دو ماه پیش احمدی‌نژاد و سایر آقایان در اوج مجادلات سیاسی داخلی، گیر داده بودند به غزه و لبنان و اسرائیل.

از گروه‌های فلسطینی و لبنانی دعوت کردند تا در کنفرانسی در تهران شرکت کنند و احمدی‌نژاد تهدید کرد که اسرائیل در صورت حمله به غزه پودر خواهد شد.

ایران در آن زمان و حالا هم بدش نمی‌آید جنگ خونین دیگری در منطقه به راه بیندازد و از قبل آن، فکری به حال پرونده هسته‌ای‌ و مجادلات داخلی‌اش بکند.

اسرائیل و آمریکا خوب می‌دانستند که مجموعه اقدامات تحریک‌آمیز ایران در غزه، برای وادار کردن تل‌آویو برای آغاز جنگی دوباره است، به همین خاطر در این دام نیفتادند.

حالا ایران دنبال بهانه‌ دیگری است که می‌خواهند به ما حمله اتمی کنند و دنیا باید مقابل این حمله بایستد.

راستش من همه این قیل و قال‌ها را بهانه‌ای بیش نمی‌دانم. بهانه‌ای برای تثبیت موقعیت دولت نامشروع احمدی‌نژاد و فروکش کردن اعتراض‌ها و البته تاکتیکی در برابر تحریم‌های آینده.

به حرف‌های احمدی‌نژاد دقت کنید، دو هفته است کلید کرده که قرار است در تهران زلزله بیاید، قرار است آمریکا به ایران حمله کند.
با این حرف‌ها و هشدار‌ها دل چه کسی خالی می‌شود، معلوم است؛ مردم و تمام اقشار جامعه.

خلاصه اینکه آقایان با این تهدید‌ها و شلوغ‌بازی‌ها، فکرهایی در سر دارند:

 ● در شرایط احتمال جنگ مردم چه‌ باید بکنند؟ همچنان غر بزنند و با جنبش اعتراضی همراهی کنند. معلوم است که در صورت افزایش تهدید‌ها، توده دست به چنین کاری نخواهد زد. تنها کار، پناه بردن به نیروهای نظامی برای امنیت جانی است که این مطلوب نظام مقدس است.

● غرب و آمریکا می‌خواهد ایران را باردیگر تحریم کند، آقایان بعد از آنکه نتواستند مانع از این تحریم‌ها شوند، تلاش می‌کنند تا القاء کنند که آمریکا و اسرائیل می‌خواهند به ایران حمله کنند، بعد از اینکه تحریم‌ها اعمال شد، در رسانه‌ها جار بزنند که غرب کم آورد، ترسید و به تحریم قناعت کرد و از این تحریم‌ها برای خود پیروزی بسازند.

اینها همه احتمال است، شاید هم جنگ شد؛ کار این نظام که حساب و کتاب ندارد.
 بیستم و دوم فروردین ماه سال ۱۳۸۹

Balatarin Donbaleh Mohandes Delicious Digg Stumbleupon Furl Friendfeed Twitter Facebook Greader Addthis to other Subscribe to Feed

5 نظر:

ناشناس گفت...

از خواندن پست شما خیلی خوشحال شدم، زیرا خودم مدتی است دقیقا به همین نتیجه گیری رسیده ام.

نکته کلیدی که تا به حال طرفین این دعوا و سلیطه بازی به آن اشاره نکرده اند، این است که اصولا حمله اتمی توسط موشک و بمب و اینها انجام می شود - و اساسا اگر بر فرض محال هم قرار باشد چنین حمله ای به ما بشود، بمب را توسط سرباز و پاسبان و پیک بادپا و اینها قرار نیست بیاورند اینجا که این سلیطه های ریش دار هی می گویند تمام سربازان امریکایی را شهید می کنیم و فلان می کنیم.

پاینده باشید قربان.

ناشناس گفت...

Man tahliletan ra ghabool daram. zemnan inke mikhastam begam ke agar ham be iran hamleh kardand bayad bepazirim va hazfe regime akhondi( bad tar az ghome moghol ) ro kamelan be fale nik begirim.mardoom az regim teye jang az regim digar hemayat nakhahand kard. va eddeaye ghoror melli digar bisamar ast va mardoom ro gomrah nakhahad kard.

ناشناس گفت...

آقا این رژیم همه چیزش از روز نخست هم سوای همه حکومتهای در سراسر جهان است و بدجوری غیرطبیعیه و تنها راه حیاتش آشوب و ناآرامی است و از ایجاد آرامش و رفاه و کار و بهبود زندگی مردم چیزی جز سرنگونی نصیب این دیوانگان نخاهد شد

Unknown گفت...

تعجب از اين است كه هنوز ملت به حرفاي اينا گوش ميدهد. جنگ و تحريم و هر بدبختي ديگه و هر چي كه به ضرر ملت باشد، براي اينا نعمته. جنگ با عراق كه يادمون نرفته. اگه هواپيما و كشتيهاشونو آمريكا نزده بود تا همين امروز مشغول جنگ بوديم. اونم نه با اسرائيل كه به ما موشك ميفروخت بلكه با صدام كه دشمن اسرائيل بود.

rez گفت...

دستت درد نکند که حرف دل ما را زدی. اگر به سالها روش اینها نگاه کنید همیشه کارشان همین بوده است: جوسازی. مثلا اگر شرایط عادی بود و کارشناسی میخواست برای هشیاری مردم موضوع زلزله را پیش بکشد و در بوق و کرنا کند، همینها وی را باز میداشتند، شاید هم به جرم تشویش افکار همومی و نگران کردن مردم دستگیرش میکردند. حالا رییس جمهور یک کشور که باید آرامش مردم باشد و شرایط را از لحاظ اقتصادی و با آرامش برای کم جمعیت کردن تهران آماده کند، دست به فریاد زدن در این مورد میکند!

یکی از اشکالات اینها در اوایل انقلاب به شاه همین بزرگ کردن تهران بوده است. پس انقلاب همان روند و حتی شدیدتر ادامه یافت. آقایان هیچ غلطی نکرده‌اند حالا بحث زلزله را پیش میکشند. همه اینها برای جو سازی و انحراف است.

وبلاگ‌ها

دنبال کننده ها

کتاب‌ها

  • مائو داستان ناشناخته/ جان هالیدی/ ثالث
  • جدال قدیم و جدید/ جواد طباطبایی/ ثالث
  • سرزمین‌های شبح‌زده/ تینا روزنبرگ/ ثالث
  • تجدد بومی/ محمد توکلی طرقی/ تاریخ ایران
  • مکتب در فرایند تکامل/ حسین مدرسی/ کویر
  • گذار از مدرنیته؟/ شاهرخ حقیقی/ نشر آگاه
  • روح پراگ/ ایوان کلیما/ نشر آگه

فیلم‌ها

  • آغوش‌های شکسته/ کارگردان: پدرو آلمادوآر
  • شاترآیلند/ کارگردان: مارتین اسکورسیزی
  • کتاب الی/ کارگردان: آلبرت و آلن هیوز
  • آواتار/ کارگردان: جیمز کامرون
  • نه (9)/ کارگردان: باب مارشال
  • زیرزمین/ کارگردان؛ امیر کاستاریکا
  • خانه خنجر‌های پران/ کارگردان؛ ژانگ ئیمو
  • نفرین گل طلائی/ کارگردان؛ ژانگ ئیمو
  • بدرود محبوب ابدی من/ کارگردان؛ چن کایگه
  • سفر گروه موسیقی/ کارگردان؛اران کولیرین
  • شاخ به شاخ/ کارگردان؛ فاتح آکین
  • پیر پسر/ کارگردان؛ چن ووک پارک
  • ممنتو/ کارگردان؛ کریستوفر نولان
  • دوشنبه‌ها زیر آفتاب/ کارگردان؛فرناندو آرانوا
  • والس با بشیر/ کارگردان؛آری فولمن
  • کتاب‌خوان/ کارگردان؛استفن دالدری