درباره پیوستن غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی به کمپین انتخاباتی مهدی کروبی دبیرکل حزب اعتماد ملی، پرسیدنی است که در پس این تصمیم چه مسئله‌ای نهفته است.اول- آقای کرباسچی در اقدامی کاملن شخصی تصمیم گرفته که در انتخابات از نامزدی مهدی کروبی حمایت کند. در این صورت باید در آینده منتظر جدایی وی از حزب کارگزاران سازندگی بود!
دوم- آقای کرباسچی این تصمیم را به توصیه «عقلی جمعی» گرفته و به اجرا گذاشته است.
در این صورت سئوال بعدی این است که این «عقل جمعی» چرا چنین توصیه‌ای کرده است؟
«عقل جمعی» می‌خواهد که از تمام ظرفیت‌ها برای شکست محمود احمدی‌نژاد در انتخابات ریاست جمهوری بهره بگیرد. دراز کردن دست دوستی به سوی مهدی کروبی تنها بخش کوچکی از سیاست‌های این «عقل» است.
نباید فراموش کرد که نبودن آقای احمدی‌نژاد در قدرت امری بسیار مهم است که این «عقل جمعی» آن را دنبال می‌کند.
همین «عقل جمعی» است که میرحسین موسوی را پس از گذشت سال‌ها به میدان می‌کشد و محمد خاتمی را «وادار» می‌کند که «علیرغم میل شخصی» در انتخابات ریاست جمهوری نامزد شود.
پس برای این «عقل» معقولانه است که برای تحقق هدف خود، دست دوستی به سوی کسانی که می‌توانند در شکست محمود احمدی‌نژاد موثر باشند دراز کند.
به گمانم، در ماه‌های آینده از این «عقل جمعی» تصمیمات دیگری سر بزند که شاید چندان در دنیای سیاست قابل قبول نباشد.
همان‌طور که شکست شدن یک‌باره سکوت میرحسین موسوی قابل قبول نیست و همان‌طور که چرخش دبیرکل حزب کارگزاران سازندگی به سوی مهدی کروبی دبیرکل حزب اعتماد ملی!
وقتی غلامحسین کرباسچی می‌گوید که حاضر است کفش‌های آقای کروبی را «واکس» بزند، باید فهمید که اوضاع از چه قرار است.
0 نظر:
ارسال یک نظر