هرکه چوبش بیش؛ رای‌اش بیش

با فرض برگزاری عادلانه انتخابات ریاست جمهوری آینده ایران؛ بر این باورم که در هر انتخاباتی از جمله انتخابات در ایران، هر جریان سیاسی که بتواند چوب بیشتری برای گرم کردن انتخابات به تنور بریزد از شانس پیروزی بیشتری هم برخوردار خواهد بود.

در این میان این تنها محافظه‌کاران ایران هستند که تنور داغ‌تر را به زیان جایگاه و موقعیت خود می‌دانند؛ بنابراین چندان تلاشی هم برای داغ کردن آن نمی‌کنند.

چوب‌هایی که محمد خاتمی و میرحسین موسوی در حال ریختن به تنور انتخابات سال آینده هستند (بازهم تاکید می‌کنم در صورت رعایت انصاف و بی‌طرفی متولیان برگزاری انتخابات) شانس آنها برای پیروزی را افزایش می‌دهد.

در هفته‌های اخیر بسیاری از وب‌نویسان و کسان را دیده‌ام که برخلاف انتخابات گذشته، سخنی از «تحریم» نمی‌زنند. آنها فعالانه بحث می‌کنند که از میان سه نامزد فعلی چه کسی صلاحیت ریاست جمهوری را دارد و باید به او رای داد.

فضای کنونی ایران به باور من به سمت «مشارکت فعال» در حرکت است و تاکید بر «آمدن‌ و یا نیامدن» نامزدی خاص نه تنها در این دوره نشان تشتت و اختلاف نیست؛ بلکه به منزله چوب‌هایی است که تنور انتخابات را گرم می‌کنند.